W Dz. 10, czytamy o Ewangelii, która po raz pierwszy powędrowała do ludzi z innego plemienia niż Żydowskie. Pan powiedział swoim uczniom, że będą o Nim świadczyć w Jeruzalem, Judei, Samarii, a następnie aż na krańcach świata. W rozdziale 2 zaczynają głosić Ewangelię Żydom w Jeruzalem i Judei. Następnie w rozdziale 8 wędrują do Samarytan. A na sam koniec, po raz pierwszy, docierają też i do pogan. Piotr został uprzywilejowany do otwarcia drzwi nie tylko przed Żydami, ale również przed poganami.

„Jeżeli nawet Jezus musiał być namaszczony Duchem Świętym, aby pełnić posługę Panu, o ileż bardziej my musimy!”

Korneliusz był człowiekiem, który nic miał wiedzy na temat Biblii, ani Boga, lecz mimo tego, był on bardzo pobożnym i bogobojnym mężczyzną, dającym hojne jałmużny potrzebującym i nieustannie modlącym się do Boga (Dz. 10:2). Ukazał mu się anioł Boży i objawił, że modlitwy jego i jałmużny jego jako ofiara dotarły przed oblicze Boże (Dz. 10:4).Tak więc widzimy, że jeżeli ktoś jest bogobojny, szczery w modlitwie, to Bóg wysłuchuje również tych modlitw pochodzących od nie-Chrześcijan i tym samym prowadzi ich do Chrystusa, Który jest jedyną drogą do Ojca (J. 14:6). Wielu Chrześcijan, takich jak Piotr, wyobrażają sobie siebie jako lepszych od nie-Chrześcijan, ale niektórzy nie-Chrześcijanie, np. tacy jak Korneliusz, są o wiele bardziej bogobojni niż nie jeden Chrześcijanin. Piotr również uważał się za czystszego od pogan. Pan musiał zmienić u Piotra jego mniemanie o sobie i zwiększyć jego serce. Pan być może i u nas musiał zmienić nasz pogląd na nie-Chrześcijan. Piotr był na tyle uparty, że Pan musiał ukazać mu widzenie, aby w końcu zmienił opinię na swój temat (Dz. 10:11). W tym widzeniu Piotr nie tylko ujrzał płótno zawierające czyste i nieczyste zwierzęta, ale i usłyszał głos nakazujący mu zabić te zwierzęta i zjeść. Piotr odmówił tego czynu, mówiąc że nigdy nie spożywał niczego, co byłoby nieczyste – ponieważ zgodnie z prawem Mojżeszowym niektóre zwierzęta były nieczyste i zakazane do spożywania przez Żydów (Kpł. 11). Lecz Pan nakazał nie nazywać niczego nieczystym, co On już uprzednio oczyścił. To widzenie powtórzyło się trzy razy. Piotr czuł się zmieszany co do znaczenia tego widzenia, aż do momentu kiedy do jego domu przybył posłaniec od Korneliusza, z wiadomością, którą Korneliuszowi nakazał wysłać anioł. Następnie Piotr w końcu zrozumiał, że Bóg chciał mu przez to widzenie powiedzieć, że ma się udać do pewnego mężczyzny, który jest poganinem, uważanym przez Żydów za nieczystego.

Anioł, który przybył do Korneliusza, z pewnością znał Ewangelię – głoszącą że Jezus Chrystus umarł za nasze grzechy, a następnie zmartwychwstał. Czemu więc sam nie ogłosił Ewangelii Korneliuszowi, tylko poprosił go o skontaktowanie się z Piotrem i poproszenie, aby przybył i przekazał mu tę oto wiadomość? Co miał takiego Piotr, czego anioł nie posiadał? Jestem przekonany, że anioł wytłumaczyłby Ewangelię dziesięć razy lepiej niż Piotr, lecz jednak to Piotr posiadał doświadczenie zbawienia, którego anioł nie miał. Tylko grzesznik ocalały dzięki łasce może powiedzieć drugiemu grzesznikowi o zbawieniu. To jest to co widzimy w pierwszym wersie Dziejów Apostolskich: Jezus czynił i następnie nauczał. Jeżeli czegoś nie doświadczyłeś, nie powinieneś o tym mówić. Nawet anioł uszanował to prawo Boskie. Tak więc nigdy nie nauczaj o tym, o czym wiesz jedynie w teorii, lecz tylko o tym, co doświadczyłeś lub dążyłeś do doświadczenia tego.

Kiedy Piotr przyszedł do domu Korneliusza, powiedział: „Lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje.” (Dz. 10:35). ( I nie tylko pośród narodów, ale też i wśród jednostek). U Boga są mile widziani ci, którzy się Go boją, wszystko jedno jakiego wyznania, a On poprowadzi ich do Chrystusa, tak aby mogli dostąpić zbawienia. Co jeżeli Piotr odmówiłby pójścia do domu Korneliusza?

Czy Korneliusz mógłby pozostać zagubiony, gdyby Piotr nie posłuchał Pana? To byłoby bardzo niesprawiedliwe ze strony Pana, gdyby dopuścił cierpienia Korneliusza, tylko z powodu nieposłuszeństwa Piotra. Jeżeli Piotr by nie poszedł, to Pan wysłałby Jakuba, Jana lub kogoś innego. Jeżeli Ananiasz nie poszedłby do Saula z Tarsu, Bóg posłałby do niego kogoś innego. Jeżeli ty nie pójdziesz tam, gdzie cię Pan posyła, to Pan odda twoje duszpasterstwo komuś innemu.

W Dz. 10:38, Piotr opisuje posługę Jezusa: „O Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim.”. Nawet w życiu Jezusa Chrystusa, jego moc była dowodem na namaszczenie Duchem Świętym. A dzięki tej mocy Jezus czynił dobro i uwalniał ludzi z mocy Szatana. Bóg wypełnia nas Duchem Świętym, abyśmy również mogli czynić dobro i uwalniać ludzi od Szatana. Jesteśmy otoczeni ludźmi, którzy są poddanymi Szatana, ludzi zniechęconych do życia, trwających w nieszczęśliwych małżeństwach, gnębionych przez ich małżonków, zaniedbanych przez własnych rodziców i częściowo nawet przez ludzi rozważających samobójstwo. Bóg umieścił nas wśród nich, aby im pomagać w uwolnieniu się od grzechu i Szatana, i aby dzięki temu mogli by szczęśliwi. Jeżeli nawet Jezus musiał być namaszczony Duchem Świętym, aby pełnić posługę Panu, o ileż bardziej my musimy!”. Czytamy, że kiedy Jezus został namaszczony Duchem Świętym to „Pan był z Nim.”. Kiedy my zostaniemy namaszczeni Duchem Świętym, to Pan również z nami będzie. Kiedy stoimy przed mównicą, aby głosić słowo Pana lub kiedy idziemy wypędzać z kogoś demona, Bóg będzie z nami, aby błogosławić swojemu ludowi.