Daniel był poddany próbie kiedy mędrcy nie potrafili wyłożyć snu króla i król wydał rozkaz aby zniszczyć wszystkich mędrców Babilonu (Daniel 2:1-13). Kiedy Daniel usłyszał to, był spokojny i podszedł do tej sytuacji z wielką rozwagą (Daniel 2:14). On był młodym i bardzo mądrym człowiekiem.

Jak więc Daniel otrzymał odpowiedź w sprawie snu, który Nebukadneser miał? Po pierwsze miał wiarę, że Bóg objawi mu go. Zwrócił się do Boga. Zwołał swoich przyjaciół (2:17). Zbiorowa modlitwa ma niesamowitą wartość kiedy zmagamy się z problemem, który nas przerasta. Daniel zrozumiał zasadę wspólnego modlenia się. On był człowiekiem Nowego Przymierza żyjącym w czasach Starego Przymierza. Jego postawa była następująca : „Nie mogę sam się modlić o tę sprawę, muszę sprowadzić moich trzech braci aby dołączyli do mnie i będziemy modlić się razem.” Modlili się więc razem i powiedzieli: „Poprośmy Boga aby okazał nam miłosierdzie i objawił nam to” (2:18). Rozpoczęli ich modlitwę od oddania chwały. To jest zawsze dobry zwyczaj. Oni powiedzieli: „Niech będzie błogosławione imię Boga przez wszystkie wieki wieków! Bo mądrość i moc są Jego przymiotem. On to zmienia okresy i czasy, usuwa królów i ustanawia królów, udziela mędrcom mądrości, a wiedzy rozumnym. On odsłania to, co niezgłębione i ukryte, i zna to, co spowite w ciemność, a światłość mieszka u Niego. Ciebie, Boże naszych przodków, uwielbiamy i sławimy. Bo udzieliłeś nam mądrości i mocy..” (Daniel 2:20-23). Za każdym razem gdy wydaje ci się, że nie możesz się przebić w modlitwie, powinieneś zacząć uwielbiać Pana. Pomyśl o Bożej wielkości i oddaj mu chwałę – zobaczysz wtedy, że atmosfera się natychmiast zmieni.

Bóg objawił sen i jego znaczenie Danielowi. On przybył do króla i dał mu odpowiedź, wyznając : „To nie dzięki mojej mądrości. To dlatego, że Bóg mi to objawił” (2:30). Daniel był pokornym młodym człowiekiem, który był gotowy oddać Bogu wszelką chwałę”. Bóg objawia Jego prawdy właśnie takim ludziom.

Daniel był ponownie poddany próbie kiedy źli ludzie, którzy zazdrościli Danielowi, chcieli go zniszczyć. Udali się do króla i kazali mu ustanowić prawo, które było w pierwszej kolejności skierowane przeciwko Danielowi. Zagrożenie było następujące : „Jeśli modlisz się do jakiegokolwiek innego Boga, zostaniesz wrzucony do jaskini lwów”.

Co uczynił Daniel kiedy usłyszał, że król wydał takie prawo? Uklęknął i modlił się. On bał się Boga bardziej niż jakiegokolwiek króla czy rządu. Podobnie jak apostołowie powiedzą w przyszłości, postawa Daniela również taka była: „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dzieje Apostolskie 5:29). To właśnie, co królewskie zarządzenie mówiło by nie robić, Daniel uczynił, żadne prawo nie mogło go powstrzymać od modlenia się do jego Boga. Miał zwyczaj modlenia się zawsze z oknami otwartymi w stronę Jerozolimy. Mógł teraz więc rozważyć modlenie się z oknami zamkniętymi. Jednakże nie wstydził się być widzianym kiedy modlił się do jedynego prawdziwego Boga więc jego okna były wciąż otwarte. My również nigdy nie powinniśmy wstydzić się być publicznie znanymi jako uczniowie Pana Jezusa Chrystusa.

Modlił się też nie tylko raz dziennie, ale trzy razy dziennie – jak to było w jego zwyczaju. Ci zazdrośni urzędnicy tylko czekali na ten moment i jak tylko zobaczyli, że Daniel modli się, donieśli to królowi. Król lubiał Daniela i chciał go wyratować, ale urzędnicy przypomnieli mu, że prawo „Medów i Persów” nie może być unieważnione. Musiał więc wrzucić Daniela do jaskini lwów. Jednakże jak wiemy, Bóg ochronił Daniela przed lwami.

Życie Daniela było świadectwem dla Medów i Persów dotyczącym prawdziwego Boga. Bóg pozwala abyśmy przechodzili próby w naszym życiu po to by być świadectwem dla innych. Kiedy jesteśmy wytrwali w prześladowaniach i miłujemy naszych prześladowców, inni zobaczą Chrystusa w nas. Jeśli, pewnego dnia, przyjdzie nam oddać życie za Ewangelię, oddajmy je z podniesionymi głowami i duchem uwielbienia w naszych sercach dla Pana ponieważ wiemy, że nasz Bóg jest na tronie.