Nowy Testament kładzie wielki nacisk na dyscyplinowanie naszych cielesnych członków – szczególnie uszu, oczu i języka. W Rzymian 8:13, Paweł mówi, że nie możemy się cieszyć duchowym życiem jeśli nie uśmiercamy uczynków ciała mocą Ducha. W I Koryntian 9:27, mówi nam jak srogo dyscyplinował swoje własne ciało. Bez względu na to jakie do tej pory mieliśmy doświadczenie w uświęcaniu się, nadal potrzebujemy dyscyplinować nasze cielesne członki, tak jak Paweł to robił, aż do kresu naszych dni, jeśli mamy być świętymi.

Musimy być zdyscyplinowani wobec rozmów, którym dajemy posłuch. Nie możemy sobie pozwolić na słuchanie plotek i oszczerstw, a potem oczekiwać, że nasze uszy będą przygotowane na słuchanie Bożego Głosu.

Nasze oczy muszą być dyscyplinowane wobec tego na co im pozwalamy patrzeć i co czytać – szczególnie w obecnych czasach. Niejeden misjonarz i sługa Boży popadł w niemoralność dlatego, że nie miał nawyku, aby nieustannie kontrolować na co patrzą jego oczy. Ilu jeszcze na zawsze upadnie z powodu braku dyscypliny w tej materii? "Odwróć oczy moje, niech nie patrzą na marność," powinno być naszą nieustanną modlitwą (Psalm 119:37).

Nasze języki powinny być pod kontrolą Ducha Świętego. Być może nie ma większego siewcy duchowej śmierci w Kościele Chrześcijańskim niż ludzki język. Gdy Izajasz ujrzał świętość Boga, został skazany głównie z powodu w jaki używał swojego języka. Najwyraźniej, nie zdawał sobie z tego sprawy do czasu gdy ujrzał siebie w Bożym świetle.

Jeremiaszowi Pan powiedział, że może być ustami Boga tylko jeśli będzie ostrożny w używaniu swojego języka – jeśli oddzieli rzeczy bezwartościowe od cennych w swojej rozmowie (Jeremiasza 15:19).

Ci prorocy nie mogli sobie pozwolić na bycie nieostrożnymi w używaniu swoich języków, w przeciwnym razie utraciliby przywilej przemawiania w imieniu Boga. Nie mogli oddawać się luźnym rozmowom, jałowym pogawędkom, plotkom, oszczerstwom, krytykanctwu i ujść karze. Straciliby w ten sposób swoje powołanie. To może być jedna z przyczyn, dla której w naszych czasach nie mamy prawie żadnych proroków.

Jeśli Bóg kiedykolwiek włożył Swoje Słowo w nasze usta, wtedy ciąży na nas uroczyste zobowiązanie, aby strzec tych ust dla służby wyłącznie Jemu. Nie możemy jednego dnia oddać jednego członka naszego ciała w służbę Bogu, a następnego wziąć go z powrotem i używać według własnej woli. Cokolwiek jest raz oddane Bogu, pozostaje Jego na zawsze.

Tak jak w fizjologii ciała, lekarz może często ocenić stan naszego zdrowia poprzez oględziny naszego języka, podobnie może być w świecie duchowym. Jakub mówi nam, że sposób w jaki człowiek używa swojego języka jest testem stanu jego ducha (Jakuba 1:26). Śmiało stwierdza, że jeśli człowiek potrafi kontrolować swój język, jest mężem doskonałym. (Jakuba 3:2).